Drogi rodzicu dyslektyka:
- Pomagaj dziecku w odrabianiu prac
domowych, ale tylko w tedy, kiedy dziecko prosi o pomoc lub pojawiły się nowe
trudności. Niech dziecko czuje w Tobie oparcie.
- Ucz dziecko samodzielności, ale
stopniowo. Nie zostawiaj go samego bez wsparcia, gdy sobie samodzielnie nie
radzi.
- Pamiętaj wprowadzać krótkie
ćwiczenia i powtórzenia np. tabliczki mnożenia, zasad ortografii itp. podczas
oczekiwania w kolejce, podróży pociągiem.
- Czytaj dziecku na głos książki
już od najwcześniejszego okresu. Rozmawiajcie na ich temat, oglądajcie
ilustracje i omawiajcie je. Przy często czytanej książce każ dziecku dokańczać
zdanie.
- Czytaj dziecku nie tylko krótkie
książeczki, które od razu przeczytasz, ale także dłuższe teksty, którego
czytanie podzielisz na części. Powtarzajcie, co się wydarzyło w poprzedniej
części.
- Sprawdzaj poziom zrozumienia
treści i słów.
- Zachęcaj do streszczania,
uogólniania problemów.
- Wspólnie z dzieckiem czytaj
podpisy pod ilustracjami.
- Zachęcaj dziecko do czytania
fragmentów książki od ok. 6 r.ż.
- Czytaj na przemian z dzieckiem.
- Wybieraj do czytania przez
dziecko książki z dużym drukiem i
ilustracjami wiernymi treści.
- Wypożyczaj lub kupuj lektury w postaci
„książki mówionej” i tradycyjnej książki. Zachęcaj dziecko do jednoczesnego
słuchania i śledzenia w książce tekstu.
- Jeżeli, szybko się irytujesz,
złościsz to nie pomagaj dziecku w nauce, tak je tylko zniechęcisz.
- Stwórz wokół dziecka atmosferę
miłości i zrozumienia.
- Przygotowuj posiłki bogate w
warzywa, owoce i gruboziarniste pieczywo, unikaj słodyczy.
Ćwicz z dzieckiem kompetencje
metafonologiczne:
- rozpoznawajcie źródła dźwięków
i ich natężenie,
- wymyślajcie i znajdujcie wyrazy
zaczynające się na daną głoskę
- podawaj dziecku kilka wersji
słowa i pytaj kiedy brzmi poprawnie, a kiedy nieprawidłowo
Nagrywaj na dyktafon lub kamerę
dziecko tak by pomóc mu nauczyć się autokontroli swoich wypowiedzi.
Nie zapisuj dziecka na lekcje
języka obcego, póki dobrze nie opanuje zasad Języka polskiego!
- Zachęcaj dziecko do pomocy Ci w
pracach domowych, np. lepienia pierogów, sprzątania. Czynności te angażują
wiele zmysłów.
- Dowiedz się, czy w Twojej okolicy
nie są organizowane kursy dla rodziców dzieci dyslektycznych.
- Wspieraj dziecko fizycznie
poprzez pilnowanie regularności posiłków,
stałej pory snu.
- Pytaj dziecko, jak było w szkole,
jak się czuje, o czym myśli – to pomaga mu rozładować przykre emocje.
- Kontaktuj się często z
nauczycielem dziecka, nauczycielem terapeutą by kontrolować postęp dziecka i
ustalać nowy zakres ćwiczeń.
- Udaj się z dzieckiem na badanie psychologiczne.
- Pozwalaj dziecku pisać na
komputerze. Kupuj programy przydatne w pracy z dzieckiem dyslektycznym.
- Nie wyręczaj dziecka w czynnościach
samoobsługowych.
- Przekaż orzeczenie psychologiczne
do szkoły.
- Niech dziecko bierze udział w
zajęciach sportowych poza szkołą np. biegi, basen, zajęcia korekcyjne
- Nie przenoś własnych aspiracji na
dziecko- nie planuj mu kariery lekarza, prawnika.
- Tłumacz dziecku, że jego
trudności są niezależne od niego, ale ćwicząc może je zmniejszyć.
- Naucz dziecko znosić
niepowodzenia z humorem i nadzieją na poprawę.
- Nie ograniczaj dziecku zajęć
pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z
systematycznych ćwiczeń.
Nie zapomnij o podstawie: Kup słownik ortograficzny
Zdobądź wiedzę o dysleksji
- Zapoznaj się z literaturą na
temat dysleksji.
- Dowiedz się, czy dziecko może
korzystać z pomocy terapeuty, psychologa.
Uczucia dziecka
- Wzmacniaj wiarę we własne siły,
podkreślaj nawet najmniejszy sukces.
- Pokazuj mocne strony dziecka i
rozwijaj w nim indywidualne zainteresowania.
- Chwal dziecko za włożony
wysiłek w pracę.
- Nie chwal dziecka, gdy uważasz,
że nie zasłużyło na to. Dyslektyk jest inteligentny i wyczuje Twoją
nieszczerość.
- Ucz dziecko radzić sobie ze
stresem.
- Nie traktuj dziecka jak
chorego, kalekiego, niezdolnego, złego.
- Nie postrzegaj go, jako
leniwego i mało zdolnego.
- Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka
w nadziei, że zmobilizujesz je to do pracy.
- Nie łudź się, że dziecko
"samo z tego wyrośnie"
- Zapewniaj poczucie bezpieczeństwa.
Buduj właściwe relacje społeczne.
- Unikaj stwierdzeń silnie negatywnych np.: źle, nie.
- Unikaj sytuacji, w których dziecko może być ośmieszony.
Jak uczyć?
- Całkowicie usuwaj wyrazy
niepoprawnie zapisane poprzez naklejanie kartonika, zamazywanie tak by dziecko
nie przyswoiło błędnego wyglądu graficznego wyrazu.
- Kontroluj swoje wypowiedzi
wobec dziecka.
- Wskazuj błędy w pracach pisemnych bez dodatkowych
negatywnych komentarzy.
- Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego
specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w
młodszych klasach szkoły podstawowej.
- Staraj się zrozumieć dziecko, jego potrzeby, możliwości
i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
- Pokazuj praktyczne cele umiejętności pisani i czytania.
- Pamiętaj, że książka ma odpowiadać poziomem możliwościom
i zainteresowaniom dziecka.
- Nie zlecaj dziecku kilkanaście razy przepisywać tego
samego tekstu w zamian wykonuj z nim ćwiczenia rozwijające motorykę i
koordynację wzrokowo-ruchową.
- Stosuj na przemian czytanie głośne i ciche.
- Sprawdzaj ustnie opanowane informacje.
- Rozmawiaj z dzieckiem, to
rozwija jego zdolności komunikowania się.
- Stymuluj rozwój nieprawidłowo
rozwijających się funkcji.
- Działaj konsekwentnie.
- Spraw, aby praca z dzieckiem
była przyjemna dla was obojga
- W zabawach daj szansę dziecku
obcować z materiałem literowym.
- Obserwuj dziecko.
- Zadbaj o dobre warunki do
pisania i czytania.
- Zaobserwuj w codziennej pracy z
dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga.
- Dziecku dysgraficznemu w początkowym
okresie nauki zlecaj pisanie ołówkiem, w większej liniaturze.
- Mobilizuj do pracy.
